susarken sen
bir kefene sarıyorlar yüreğimi
sanki ölümden önceki son duraktayım
ve son çırpınışlarda yüreğim
ve son demini tutuyor gözyaşlarım
ve eylüle bulanmış acılar kadar sessizim
ve eylül kadar yaprak döküyorum sevdaya
oysa eylül kadar çok sevdim seni
bir mevsime sığmayacak kadar çok

sana nasıl sarılsam bilmiyorum
nerden sevmeye başlasam
hep oradan vuruluyorum
ve oradan bir boşluğun içine düşüyorum
bir volkan ateşinde yanıyorum sonra
en şiddetli depremlerde kalıyorum
en şiddetli fırtınalarda
en sağanak yağmurlarda
en soğuk gecelerde

oysa ne fırtınalara direndi kirpiklerim
ne kar altında savaşlar verdi saçlarım
ya ellerim hep bir boşlukta
bir tufanın ortasında kalır gibi seni aradı
sen ki okyanusta bir kum tanesiydin

sonra sol yanım hep sensiz savaşlar yaşıyor
sensiz vuruluyorum sol yanımdan
sensiz yeniliyorum bu hayata
sensiz bir başıma kalıyorum
duvarlara sırtımı dayıyorum
duvarlar soğuk
bense bir yağmura yenik düşüyorum
oysa sen bir yağmur damlası kadar güzeldin

sen eylül’dün biliyorum
bense yaprak dökmüş bir sevdayı
sana getirmeye çalışıyordum avuç içlerimde

ibrahim dalkılıç

12/09/2017
23:35 izmir