0
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
829
Okunma
Akşamüstü, rüzgâra bulut yabancılaşır.
Dağlar, yandıkça anlar güneşin battığını.
Tanyeri ağardıkça yıldızlar sancı taşır;
O zaman anlar gece meçhule gittiğini.
Düşerken cemre tek tek toprağa baharlarda,
Su yürüyor dallardan yaprağa baharlarda,
Döl düşünce yılkıda kısrağa baharlarda,
O zaman anlar canlı kalbinin attığını.
Ömür denilen cetvel her cana ayrı, özgün;
Yıllar mevsim doğurur, mevsimler ay, aylar gün.
Her doğan gider bir bir, geride kalan üzgün,
Canan gidince anlar can hayal tuttuğunu.
Coşari, geleceği bilmenin imkânı yok!
Kader denen çizgiyi silmenin imkânı yok!
Yalnızlık kuyusunda gülmenin imkânı yok!
Kul, son nefeste anlar ömrünün bittiğini.
İbrahim COŞAR
5.0
100% (1)
