SEN OL BE GÜLÜM (351)

Düşmüşüm aşkına yangınlardayım.
Susuz söndüreni sen ol be gülüm.
Ayrı kaldıkça da figanlardayım.
Sona erdireni sen ol be gülüm.

Gülüm diyor isem sevmişliğimden.
Ta ezelden gönlü vermişliğimden.
Vuslatı çoktan hak etmişliğimden.
Aşka vardıranı sen ol be gülüm.

Yarını bugünü hem de dünleri.
Hızla kışa doğru koşan günleri.
Bedbahtlığa koyan şu hüzünleri.
Gel de durduranı sen ol be gülüm.

Çok seven bu kalbi olma durduran.
Çalışması için sen ol kurduran.
Baharlar ve yazlar olmasın boran.
Kıştan çıkaranı sen ol be gülüm.

Seherlerde esen serin yellere.
Kaptırma kendini yaban ellere.
Var git sevenine düşme dillere.
Sevgi aktaranı sen ol be gülüm.

Bu aşk deryasından çıkılmaz ki hiç.
Sevmesi muhteşem hüzünler hariç.
Şu dünyada aşka konursa rayiç.
Hemen kaldıranı sen ol be gülüm.

Hatalar olsa da bazen bilmeden.
Kanadıkça kanar bütün bir beden.
Zayi Ozan diyor ölüm gelmeden.
Ecel kovduranı sen ol be gülüm.

İlhan ATEŞ (Zayi Ozan)
Ordu, 02/09/2017 Cumartesi
Yayın : 06/09/2017 Çrş.
www.edebiyatdefteri.com/siir/1115308/