Bir duvar örmek anlamsızca,
Hepten unutmak gibi yavaş yavaş..
Umursamazca yaşamak hayatı, yeni baştan adım adım.
Bilemezdim düğümün bu kadar zayıf olduğunu,
Anlayamadım hassasiyetini kırıldığında ben,
Biz dünkü bizleriz aynıyız hiç değişmeden,
Aynadan yansımalar gibi..
Resim resimdi, sevgimiz hiç eskimedi.
Şimdi kırılmış resimler çatlamış her bir yandan.
Bırak kalsın her şey yerli yerinde kırık dökük olsa da.
Ne yıkılsın ne de yükselsin duvarlar,
Aşılmaz değil engeller..
Sen ey sevdaya kanatlar çırpan adam;
Aşk yaşamaktır, yıkmadan duvarları.
Tamamlamaktır tümüyle hayatın parçalarını renk renk, desen desen.
İçin için ağlamaktır aşk bazen sessizce.
Sağlam bir duvara yaslanmaktır güvenle.
Yıkılmadan durabilmektir..
Gözlerinde kaybolmaktır sevgilinin aşkla.
Anılarda kalan resimler gibi yeter ki kopmasın.
Gönül bağı...