3
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
1108
Okunma
Yanık
Bir şiirin içinden geçiyorum.
Küf kokusu dağılıyor
yağmurdan ıslak bedenime.
Nereye dokunsan acıyor
Bir sancı birikiyor sanki göğsümün üstünde
Tam o vakit ;
Yalın ayak bir denizi öpüyorum.
Gölge çiçekleri bırakıyorum kıyısına hayatın.
Ölüme tek bir soluk daha yakınım şimdi
Dilimde çözülmemiş mısralar.
Yazıyorum işte!
Kalp şiirden ne anlar.
Bir zehiri içiyorum soyunurken üstüme eflatun gece.
Gümüşten yıldızlar düşüyor ellerime
Susuyorum.
Hiç anlamadığım bir dilde konuşuyor herkes
Şair değilde,
Bir ressam olsaydım keşke.
Nasıl anlatılır ki başka
Bu hikaye.
Kendimden başkasına?
Özge Özgen
5.0
100% (4)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz