Bütün canlılar, kurtlar, kuşlar.
Hesap soracak, sizden, bizden,
Doymak nedir, bilmeyenden.
Hak gözetmeden, güçlüyüm diyenden.
Hesap günü gelecekler birer birer.
Mahzun bakan köpekler, kediler.
Kurtlar, kuşlar, sinekler, böcekler,
Allah yarattı her şeyi, diyecekler.
İnkâr edemeyeceksin, O gün geldiğinde.
Defterin eline verildiğinde, din gününde.
Herkesin hakkını adaletle aldığı yerde.
Toplanacaklar o meydanda, dile gelecekler.
Şimdi sessiz duranlar, o gün söyleyecekler.
Ey doyumsuz açgözlü, insan, diyecekler.
‘’Bizim sularımız vardı. Söyle şimdi neredeler?
Dereler akardı şırıl şırıl, pırıl, pırıl kuruttunuz,
Berrak akan o suları, aldınız borulara soktunuz.
Önce kirlettiniz, sonra temizleyip sahip çıktınız.
Çeşmeler vardı yaz kış akan, yıktınız, yok ettiniz.
Doymadın betona, koca koca, binalar diktin.
Suları doldururken, şişelere, kendiniz, içmek için.
Semizleşip şişmek için, doymayan nefsiniz için.
Bizleri unuttun, görmezden, duymazdan geldin.
Sizlere anlatacak ne dilimiz vardı, ne de gücümüz.
Kalbiniz kapalı idi, görmüyordu gözünüz.
Ne görmek, ne duymak, para idi arzunuz.
Oysa atalarınız, bilirlerdi ki bizde bir kuluz.
Çeşme yapardı dağ başlarına, yol kenarına,
Bizler içerdik buz gibi sulardan kana kana,
Dualarla açarlardı çeşmeleri her bir yana,
İçer dua ederdik o güzel insanlara.
Sizler para uğruna var olanı yıktınız
Yenisini yapmadınız, bizleri yok saydınız
Betonlarla kapladınız her yanı, rahat mısınız?’’
Ey insanoğlu böyle bir soruya hazır mısınız?