Antin kuntin

Bag gardeş ebuzittin
Zırmığa yalın ayağ girme
Al kendine çizğma botin
Devre uymağ devran sürmağ
Yoğdur senün heç kabahatın

Çoğ şair bildim çoğ şiir oğudum
Yazayom ıvır zıvır demeye utanirim
Eme şiiri çoğ sevirem, çoğ çoğ sevirem
Aşğa boğar kü sevdaya deme yatirir
Kağ bir harbda arda kalanı getirir
Kağda gözel bir geleceğe götirir
Çiği işte bi zevzeg basmaya batirir

Çığıztırıyon şiir miir
Vellah bu kalimeler ağlımı yiyer
Goli komşi sorir ağabe bune deyir
Diyeceğim çoğ şey var, antin kuntin
Ciğerim burası değil kü o yer

Bilirem ha şiirin ciğergahını
Gülün kokusunu bülbülün ötüşünü
Çözirim her harfin ruhiyeti halini
Bazı ahğtır bazı beddua bazı küfür
Ele gözel derkü şair, edilende ğoşlanir
Bir teg neye rastlamadım bilirmisin
Yalağa şiire, işte o var ya hiç olmir

Bağisin herkes süse o konişe
Arkesinde keşişi cebinde bağşişi
O da sani kendini mohim bi şey
Söz her zaman kaçir, şiir ölmir
O gülir ema, kimsenin yüzi gülmir