Atamıza laf söyler,bazı kendin bilmezler
Saygıyla anılmalı,şerefiyle gidenler.
Şu güzel yurdum için, verdik nice şehitler
Bilmiyorsan öğren de,öyle konuş arkadaş...

Ölenin arkasından konuşturmaz dinimiz
Eğer Atam sağ olsa,lal olurdu diliniz.
Var mı acep dünyaya,tüy kadar hizmetiniz
Biraz tarih çalış da,öyle konuş arkadaş...

Tüm dünya milletleri , övgüyle anıyorken
Gerçek Türk’ün yüreği,gururla çarpıyorken
Söylediğin tüm sözler,ancak solda sıfırken
Elini vicdana koy,öyle konuş arkadaş...

İnkılaplar sıçrattı, yurdu yüz yıl ileri
Bazıları tutturmuş,ille gidelim geri
Bağnazlığa zincirli gözleri,gönülleri
Beynindeki perdeyi kaldır konuş arkadaş...

İnan içim acıyor,kalbim göz göz kanıyor
Biliyorum Atatürk,bize arş’tan bakıyor.
Yaşadığım her bir gün, sevgim de şahlanıyor
Vatan seversen eğer, Atanı say arkadaş...

Nasıl bir ülke olduk,hangi kinle yoğrulduk ?
Dini öz’den çıkarıp,şekle örtüye soktuk.
Düşündüklerimizi,yazmaktan bile korktuk.
Kanma söylenen söze,aklına sor arkadaş...

Ben sevgi insanıyım,kin duygusu tatmadım
Ne tür tuhaflıktır bu,gerçekten anlamadım.
Bu kadar olmaz deyip,en sonunda patladım.
Ata’na söz söyleme,söyletme sen arkadaş...

Resimleri kaldırıp,heykelleri yaktınız
Olanları gördükçe,gerçekten çok şaşkınız.
Boşuna uğraşmayın,bitmez O’na aşkımız.
El çekin artık yeter ! usandık biz arkadaş...

Asuman APUL