Mecnun Leyla’yı çölde aramıştı
Bir Leyla uğruna çölde kalmıştı
Leylasız olmak çöllerde kalmaktı
O nedenle Leyla’sını çöllerde aradı

Bir sözünü yüzünü görmek için aradı
Deryayı aradı bu âlemde bulamadı
Gönlündeydi lakin gönlüne anlatamadı
O nedenle Leyla’sını çöllerde aradı

Gündüzünü yaptı gecede
Aşkını anlatamadı hiçbir hecede
Sordu önüne gelene Leyla’m nerede
O nedenle Leyla’sını çölde aradı

Başına gelen çileyi şerbet diye içti
Leyla’mı bulurum diye kendisinden geçti
Yaşarken bedenine kefenini giydi
O nedenle Leyla’sını çöllerde aradı

Leyla’yı bulamayınca Mevla’ya vardı
Aşkın içinde Mevla zaten gönderirken vardı
Açtı kollarını son nefesinde Mevla’ya vardı
Mevla’ya vardı Leyla’sını buldu ona sarıldı
O nedenle Leyla’sını çöllerde aradı

Âşık Gülveren’im Leylasız bu gönül bir çöldür
Aşığın elinde Leyla’sını almayın yoksa o ölür
Leyla gönülde açan cennetten taze bir güldür
O nedenle Leyla’sını çöllerde aradı Mecnun

Âşık Gülveren