Yakıp gittin ömrümü, baharım kışa döndü,
Ne bendeki bu çile, yanaktan yaş süzüldü.
Ab-ı hayattın bende, can verdin vücuduma,
Can suyu sevgili yar, üfledin sen ruhuma.

Terk-i diyar eyledin, yakıp, yıktın gönlümü,
Mahzun kaldım ben şimdi, felç eyledin ömrümü.
Canım, can cazım aşkım, arar oldu gözlerim.
İflah olmaz, dertteyim, her an seni özlerim.

Hayat denen şu dünya, varsın, olmasın sensiz,
Yaşamak neyin nesi, ruhum şimdi, bedensiz.
Alabora yaşamım, limanım yok, sığınak,
Ben beyhude, şaşkınım, bu fütursuz yaşamak.

Canım, can cazım aşkım, gel desem gelir misin?
Viran olan gönlüme, çare, panzehir misin?
Gökyüzüne süzülür, umutlarım kaybolur,
Hayallere dalarım, gönül bağım mafolur.

Allah’ ım bir ben miyim böyle, sefil perişan?
Kırık, kanadım kolum, param parça yaşayan.
Anladım yokmuş çare, boşunaymış çırpınmak
El ayaklar boşandı, içim ister haykırmak.

İrfan Yıldırım Çevik