biraz çocukça sevdim seni
hani kaçan uçurtmasının peşinden ağlar ya çocuk
bende senin arkandan çok ağladım
sadece gözlerimden yaş gelmedi
yüreğimden kan aktı
ellerim bir boşlukta seni aradı durdu
ve ayaklarım
ah o kör olası ayaklarım
seni aramaktan dermansız kaldı

ömrüm kaç asırdır acı çekiyor bilmiyorum
ama ömrüm boyunca seni özledim
belki hiçbir zaman sen olmayacaksın
belki sen bir düş
bende bir düşün içinde seni arıyor olacağım
belki bu şehrin en işlek caddesinde karşılaşırız
belki bu şehirde sensiz yaşlanırım
sensiz kimsesizler mezarlığına gömülürüm

şimdi
bir anımızı hatırlarım yine
yine kendimi mutlu etmenin bir yolunu bulurum
bana sarıldığını düşünürüm
bana seni seviyorum dediğini
gözlerimin içine baktığını düşünürüm
sonra oturup bir güzel içimi dökerim
kadeh kadeh içtiğim aşk şarabına

şimdi sen yoksun diye
gecelerde çekilmez oldu
sabah olmak bilmiyor
ben bile kendime katlanamaz oldum
durup durduk yere seni hatırlıyorum
sonra cehennemde yanıyorum

sanki bir çölün ortasındayım
yalnız ve kimsesizim
kendimi idam etsem
asacak bir çiçek bile yok
bir keresinde yüreğine asmıştım yüreğimi
o günden sonra hiç yaşamadım
seni sevmekle ömrüm geçti
ve beklemek
ve özlemek

sen en güzel şiir’sin
yüreğimin içinde
bense seni gökte arıyorum
bir damla su gibi
ama içimde bir yerlerde
çok uzaktan sana sarılıyorum
sen yoksun
yüreğim bir boşluktan düşer gibi seni arıyor

ibrahim dalkılıç

28/07/2017
00:52 izmir