ne bir yaz ortasıydı
ne de kırmızı kar yağıyordu
dört yapraklı yoncam da olmadı hiç
at nalı mı
para verseler taşımam yanımda onu

nasıl olduysa çıkıvermiştin işte karşıma
mişli geçmiş zamanın soğuk mu soğuk arsız bir öğleden sonrası
hani sen bıkkınlığını giymiştin üstüne
ceplerinde korkuların
benimse üstümde
yırtık pırtık yamalı bir heyecan
tipsizliğimle birlikte

yorgunduk
bu adi kullan at çöplüğünde
az kullanılmış faili meçhul aşklardık

ben çemberle boğuşuyordum o sıralar
-tatlı rüyalar katili-
hani bilirsin şu daralan cinsinden
o daralıyordu ben daralıyordum
karanlık boşluk da yanında promosyon hediyesi

öylesine başka öylesine insandın ki sen
miniminnacık bembeyaz masum bir kuş oluyordun gözlerine bakınca
o şiirin tersine kırmızı bir gül oluyordun dokununca
bir küçük prenses oluyordun
öylesine sıkı tutmuştun ki elimi
öylesine sıkı tutmuştum ki elini
nerden bilebilirdim
birgün her şeyin bitivereceğini