5
Yorum
25
Beğeni
0,0
Puan
822
Okunma
ağaçları sökülen, kurutulan yerde
güneş nasıl ezik hisseder
öyle yürüyorum kaldırımlarında
bu kayıtsız kentlerin
kayıtsız insanlarıyla yan yana
bazen küfürlerinden vurup
düşürmek istiyorum
kendi biriktirdikleri çirkte
bu durmadan nahoş binalar yükselen
sarhoşların adımını tutturamadığı
toprağı sert insanı gitgide namert
kızların erkek gibi ’lanlı’ konuştuğu
mahallelerden güç arıyor
yerini bilen adımlarım
umut uçurulan
bir balon
olsa
da
düşünü hayra yoruyor
zehir zemberek
yüreği bal
sözlerim
ellerime bakıyorum
ellerine
bilmeli diyorum insanı nakışlamayı
ölüm sıvalı haberlerden çıkarıp
gülüşler eklemeyi
çocukların yüzüne..
24. 07. 2017. / Nazik Gülünay
Şiirin sahibi
Cevap Yaz
