Yaza yaza yoruldum bu aşkın kitabını
Okuyan yok dediler içimi hüzün bastı
Gönlümde ki o hırsla yırtıp attım kabını
İçinde ki şiirler bir bir kendini astı
Mateme bulanırken gözlerimin elası
Bir türlü ölemedi şu Allah’ın belası.



Ne biçim bir aşkmış ki sefasını sürmedim
Bir araya gelince kedi köpek gibiydik
Karanlık sardı beni gün yüzünü görmedim
Sonunda ayrılığın en kötüsünü giydik
Okunsa da yürekte kaybımız var selası
Bir türlü ölemedi şu Allah’ın belası.



Gelme hayat üstüme dedikçe içim şişti
Patlamak üzereyim korkuyorum yanmaktan
Bir zamanlar siyahtı saçıma karlar düştü
Dilimde pas tadı var vefasızı anmaktan
Zevkine varamadım tutturmuyor ki yası
Bir türlü ölemedi şu Allah’ın belası.



Arada bir görünüp mah cemali gösterdi
Yalandan nağme yapıp şu gönlümü ayarttı
Her şeyin güzelini kendisine isterdi
Adalet diye diye hep kendi yana tarttı
Ömrümü yedi benim bu Allah’ın belası
Bir türlü ölemedi şu Allah’ın belası.




Ayvazım DENİZ