“acımdın” soframdaki aşımda…

döneceğim!...
öyle bir kalayım ki aklında
su gibi, ekmek gibi…
sofranda bulunmayanın olayım,
çok acık...
acık ama
yemeden bekleyecek kadar iple çek akşamları...
günleri sayma,
bekle tez döneceğim...

sensizliğin kahrındayım ne yana baksam...
yapa yalnız kalınmıyor işte
soluduğum hava kadar önemlisin
görebildiğim yer olmuşsun;
bilmiyordum!..

bekleyebildin mi sabrını zorlayarak,
özlemin dayanılmaz oldu mu hiç?
dilin varmıyordu bir türlü söylemeye
ama kalbin dinlemedi seni
söyleyiverdin:
“özledim”!...

aşımsın, ekmeğimsin, suyumsun...
ne içebiliyordum seni yudumlayarak,
ne de acımdın soframdaki aşımda...
her şeyim ol istedim…
boğazımda düğümlendin!
yediğim vurgunsun şimdi
vuruldum…

döneceğim, demiştim bir gün...
dönmeliydim…
sofrandaki bulunmayanın olmam için
günleri sayman için...

yaşamım sensin şimdi
ölmek yok,
geldim bütün özlemlerimle...
gitme bir yerlere diyordun ya
ayrılma bu şehirden;
ayrılmayacağım artık
gitmek yok…


……………………………h.çam