BEN BURALARIN ADAMI DEĞİLİM
Ben zaten buraların adamı değilim.
Bunu yıllarca önce anlamıştım.
O gün bugün ben,
Boğuşup dururum hep;
Ruhumu kemiren,
Sebebini bilmediklerimle…

Hep bekledim,
Bir kuş gelse uzaklardan;
Öpse beni yanaklarımdan.
Alıp ruhumu kanatlarının altına,
Uçup gitsin isterim.
Neresi olursa olsun,
Yeter ki mavisi olsun.

İstek bu ya işte:
Kimisi sevgi ister,
Kimisi ekmek.
İkisini de bulmak kolay.
Ben, bende olmayanı isterim.
Gökyüzün yüceliklerin de:
Neresi oluşa olsun,
Yeter ki mavisi olsun.

Hürriyetin sonsuz nimeti vardır.
Benimse arzularım bir oktur.
Deler geçer karanlıkları.
O kuşu isterim hala.
Derdimi bir tek o anlar.
O çıkarır beni karanlıklardan.
Ancak o huzur verebilir bana.

Ben buraların adamı değilim.
Ben kuşlarla yaşayacağım.
İstediğim,
Hürriyet ötesi bir şey belki ama…
Kuş sesinden anlarım ben.
Onların bakışlarıyla mutlu olurum.

Gitmek isterim
İnsan eli değmeyen
Mavisi olan
Her yere…

Kuşların kanatlarında uyumak,
Onlarla oynamak ,onlarla şakalaşmak,
Onlarla yaşamak istiyorum.
Ben buraların adamı değilim.
Arar bulurum kendimi umut bu ya
Bir kuş sesinde,
İnsan eli değmeyen,
Mavisi olan
Her yerde…
Yusuf Yılmaz