HASBİHAL (315)

Hasbihalde sözü yâre getirdim.
Üzülür diye de diyemiyorsun.
Kıssadan hisseyi çabuk bitirdim.
Başka söze hemen giremiyorsun.

Dünya ahvali bu, böyle gidiyor.
Yolculara yolu heba ediyor.
İyilikten öte hep kin güdüyor.
Tepkisi ne olur bilemiyorsun.

Gözler arasa da dili sormuyor.
İsteyerek asla gönül kırmıyor.
Söylemek istersen elin varmıyor.
Davetsiz olarak gidemiyorsun.

Hani bunun ucu hani nerede.
Maşallah deyiver kırk bir kerede.
Azıcık nazara gider derede.
Okusan üflesen yetemiyorsun.

En güzeli çıksa dilde sözlerin.
Kalsa sevgi ile kalsa gözlerin.
Dışı gibi içi, birse özlerin.
Yolu aşka revan katamıyorsun.

Sevgiler kalplere vurgun meyil ki.
Reverans yaparak öne eğil ki.
Ramazan orucu gibi değil ki.
Aşkı ve sevdayı tutamıyorsun.

Zayi Ozan dili, söz biliyorsun.
Ardı sıra her gün yaş döküyorsun.
Anla artık onu çok seviyorsun.
Vazgeçtim desen de geçemiyorsun.

İlhan ATEŞ (Zayi Ozan)
Ankara, 07/07/2017 Cuma
Yayın : 08/7/2017 Cumartesi
www.edebiyatdefteri.com/siir/1105741/