Tüter bacaların yoksul dumanı,
Yıllar var bitmedi gurbet amanı!
Geçti sevdamızın çağla zamanı;
Vur dizine dövün şimdi sevdiğim,
Çıkar mor fistanı, karalar giyin.

Tut sevdanın elli yıllık yasını,
Ne çağırsan silmez, yürek pasını,
Düş yollara alda sefer tasını;
Çıkar belki bir gün halden anlayan,
Çıkmaz ise eğer, ey gönlüm, dayan!

Kim kaybetti, sen bulasın yollarda,
Nice yandın vefasızca kollarda,
Son umudu bağladığın dallarda;
Kırıldı dibinden düştü önüne,
Kimseler uğramaz, ,yaman gününe?

Kendinle baş başa, şimdi cebelleş,
Kimse sevgisini vermiyor, beleş,
Zaman iki yüzlü, gönüller kalleş!
Aldırma, sen yine dayan yüreğim,
Bir gün çıkacaktır duyan, yüreğim.

Duymazsa, sal ipin gitsin uzağa,
Sal sedanı bu dağlardan, o dağa,
Ben düşürmem sevdamızı ayağa;
Bilirim ben, vefa nedir, erdem ne?
Uslanmaz sa gönül, bundan kime ne?

Bize karşılıksız bir çek verdiler,
Sen çekmezsen, çekecek yok dediler,
Sonra habersizce, çekip gittiler;
Gülüm aşk dediğin, yalnız umuttur,
Ya narkozda tutar, ya da kudurtur!



Hayrettin YAZICI



,