2
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
1701
Okunma
Sabah olur
Yüzümde sancılı bir hayat başlar.
Paslı bir pencere pervazında dağılır kuş sesleri
Bir yağmur damlası gibi ıslak.
Çocukluğumun solgun yüzü gezinir dışarda.
Utangaç bir midye kabuğuna benzer düşlerim.
Uzak bir çizgide derin bir yalnızlık,
Unutulmaya yüz tutmuş ellerim,
Saçlarım,
Gölgem.
Sonra, bu deniz derim,
Bu gök,
Bu sahte turkuaz mavisi yalanlar.
Hiç gibi eksik bedenim
Dokunmak ne mümkün.
Ben bile bu kadar yabancı,
Bu kadar asiyim ellerime.
Ne bileyim işte unuttum her şeyi.
Bir ayak izleri kaldı geçmişin.
"Sahi adım neydi benim..?
Özge Özgen
5.0
100% (4)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz