Tarlalar, göller ve vadiler
Issız yerler
Tek sevdaları oldular uzun zaman
Günlerimin.
Sanki bana göre sesler mistik,
Sempatik,
Alçaktan cevap veriyorlardı ordan
Koruluklardan.

Karanlık bir mağaranın içine girdim
Gölge aradım,
Ruhumu ve bakışlarımı bıraktım dalgalanmağa
Rasgele,
Beyaz iplikler aylak aylak dolaşıyorlardı şafakta
Cam fanusta
İğinden dağıtıyordu örümcek
Ağ halinde.

Çimenler, yeşil çuhaları
Çayırların
Zengin renkleriyle binlerce çiçek,
Süsleri onların.
Şekilleniyor doğanın süsü
Köylümsü,
Gözümün önünde tablo gibi
Tabloların en iyisi.

Ve canlı gaydalar, ne zaman ki,
Bu çalı bülbülleri
Çalılıkların ta dibinde cıvıldıyorlardı
Güzel şarkıları,
Yükseklerdeki dallarda görüyorlardı
Yavrularını,
Coşkuyla dinliyordum onları,
Cıvıltılarını.

Eğer bazen beyaz yaban güvercini
Dalın üstünde
Sevgiyle çağırdığında
Aşığını,
Ruhumda birden belirdiğini hissediyordum
Bir alevin
Ve bir kız kardeş istiyordu
Kalbim.

İşte o zaman lezzetli yemekleri
Asya’nın,
Güzel kokularla dolduruyordu hazinesini
Altın düşlerimin ,
Ve pırıl pırıl tünikleri
Sultanların
Düşüncelerimin önünde havada uçuşuyordu
Tutkulu.

Bulutsuz gökte seyre dalarken
Yıldızları,
Ve gözümden kaçan,
Bu geniş maviliğin içinde
Doyum olmaz manzaraları.
Tatlı hayaller,
İstemesem de, beni şaşkınlıktan
Titrettiler.

Bir zamanlar tutuşan kalbim
Coşkuyla,
Buluşmalarını hayal ediyordu
Dindarca,
Edepli topluluklarıyla
Utangaç meleklerin
Aşağılamadan hiçbir tensel dileği
Ezeli ve ebedi.

Eğer bu garip aşklarına sahip olsaydım
Meleklerin,
Ve hurilerin, bize vadettiği
Muhammet peygamberin,
Dudaklarımı ıslatmak için
Ateşim olduğunda,
Göğün altında tanımazdım
Bir başka tadı.

Ama bir taze çiğ gibi
Konulmuş,
Göz yaşları döken şafak tarafından
Çiçeklerin üstüne,
Ruhumun kıvrımlarındaki aşk da
Alev alev
Göz yaşlarını döktü
O derece gönül çekici.

François-Marie Robert-Dutertre (1815-1898)
Çev. Sunar Yazıcıoğlu