5
Yorum
20
Beğeni
5,0
Puan
1815
Okunma
çocukluğumu yaşayamadan
büyüdüm bir başıma acılarımla
yaralanmadan dizlerim ve ellerim
yaralandı işte körpe yüreğim
engebeli yollarında sevdanın
biter sandığım bu yolculuk
bitmek bilmiyor yapayalnız
her şeye inat
yürüdüm düşe kalka, karşıda kaldı hep hayat
iki nefes arasıydı yaşadığımız sevda
ne tam yaşadık ne de yaşayamadık
bir varmış bir yokmuş arasıydı
soracak olursan evet bunun adı aşk’tı
belki de vakti geldi ayrılığımızın
bak gün döndü, ışıklar bir bir söndü
gözlerinde kaldı son ay ışığı, bil ki…
gidersen karanlığa gömülür gülüşlerim...
Ali Haydar Koyun
5.0
100% (13)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz