Yalnız kalkmak istiyorum artık
Kucağımda cümleleri avuturken
Bir ses bir nefes duymak istemiyorum..
Sessiz çığlığım da sessizce boğuşurken
Sadece kendimi dinlemek istiyorum
Umurumda olmasın istiyorum hiçbir şey...
Ne gök kuşağına yelken açtığım gemiler
Nede ölümsüzlüğü arayan sefiller.....

Sessizliğimde kaybolmak istiyorum artık
Kimsenin bilmediği kimsenin dinlemediği
Kerpiç duvarların bile..
Ağlamasını duymak istemiyorum artık
Kalemim bile kafa tutarken bana
Çekemem kahrını devşirme cümlelerin...
Ne yanan ışığın fısıltısını
Nede ölümün tınısını....

Sessizliğim cellatım olsun istiyorum
Çıksın istiyorum artık kınından..
Mavi düşlerimde hançerlesinler beni
En çokta geride bıraktıklarımın üzüntüsü
Dayanamam onların bir damla göz yaşına..
Ama ortak edemem yalnızlığıma da
Ne kılıçtan keskin sessizliğime
Nede içimde öldürdüğüm gençliğime....

Sadık KARADEMİR