Çarkına düşenler yanmış elinden,
Mecnun’da yaşamış, hicranlı yıllar,
Sanki, ayrılığı kim ister gönülden,
Urfa biberinden acı, hicranlı yıllar…


Özlem ile hicran, karın kardeş olmuşlar,
Koyun koyuna yatarak, aşkı kovmuşlar,
Kasıt sevenlere, bunun için doğmuşlar,
Ah seni, kör olasıca, hicranlı yıllar…


Ömür boyu güldürmez ağlatır her dem,
Karanlık her yanım, güne kapalı perdem,
Üfürür tozlu - dumanlı, buhranlı meltem,
Nedir elinden çektiğimiz, hicranlı yıllar…


Bu günümün dünden farkı bilinmez,
Aynıdır gecelerim, gündüz görülmez,
Nadasa bırakır aşkı, gel gör ki sürülmez,
Ektiği hüzünleri yeşertir, hicranlı yıllar…


Çiçeği bulunmaz zaten, kurudur dalı,
Aşıklar arasına çoğalan dikenli çalı,
Her zaman engel olur, görmeyiz balı,
Vicdanı evde unutmuş, hicranlı yıllar…


Nasırına basar aşkların, inadına yakar,
Feryat etmiş gönülleri, seyredip bakar,
Sev bir kere, hemen ayırır, çelme takar,
Bu işleri nasıl becerir, hicranlı yıllar…


Beklediğim ne? Ne umdum, ne buldum!
Ben sadece dopdolu, seven bir kuldum,
Zalim, “Hicran”elinde, sararıp - soldum,
Of çektirip bezdiren, hicranlı yıllar…







Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.