zeusun kentinde ölümsüz bir mitolojidir zeytin ağaçları
bir fiyat biçer kapitalller ölümsüzlüğe
bilmeden kendilerinin ölümlü olduğunu
tohum ve hasat ortaklaşa pay
ütopyacı beklentilerle aydınlanmamış barbar
romantik bir yakınlık bulunur önce
günahkarlık ve sefalet
retorik bir söylence

sen hep yeşil kal zeytin ağacı
doğayı sorguya kim çekebilir
ırmak yatağındaki çakıllar
bakın arkamızdan akıyor yeşil doğanın coşku ırmakları
ardımızda terli tozlu yorgun kent

bir kılıç yarası değmiş dalına
athena mitolojik gözyaşları içerisinde
dallarında ötüşen kumruları vuruyor avcılar
avcıların karda ayak izleri hiç silinmez sanıyor fani yabanıl atlılar
yeşil dallarında sonsuz ışık zeytin ağacı
sular çekilecek sular çekilecek
gün doğacak dallarında titreşen ışıktan

tufan iklimlerinden bir güvercin adını çağırır
ah sevgili şehrini zeytin ağaçlarıyla süsledim
kalbinin bahçelerine alev alev sonsuz rüyalar getirdim
zeytin taçlarıyla onurlandırdım saçlarını
olimposta tanrılardan ateşler çaldım sana
karanlık tarlalara ölümsüz fidan gibi ektim seni
bir zeytin dalıyla döneceğim tufan gemilerine
tanrıça isisin meyvelerini sunacağım vuslat demi dudaklarına

sen hep yeşil kal homerosun ağacı
sular çekilecek
sular çekilecek
sular çekilecek

Ömriye KARATAŞ
19.06.2017

Bu kutsal ağaç tüm mitolojilerde ölümsüzlüğün simgesidir. Bugün Anadolu’nun Ege kıyılarını ziyaret eden yolcu, Homeros’unda gölgesinde oturduğu zeytin ağaçlarının altında dinlenebilir ve bu yaşlı bilge ağacın kulağına şöyle fısıldadığını duyabilir:
"Herkese aidim ve kimseye ait değilim,
siz gelmeden öncede buradaydım, siz gittikten sonrada burada olacağım."