1
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
790
Okunma
ÇİLE KAPISI
Yıllarca bekledi durdu
Bu çile kapısında
Paslı bir kilitti açılmıyordu
O hırsla tekmeledi durdu
Çünkü dışarda can dostları vardı
Kapının arkasında
Meydanlarda
Sessiz çığlıklar duyuluyordu
Hürriyet ateşi daha fazla dayanamadı
Yanmaya başladı ruhunda
Olanca gücüyle abandı kapıya
Gök devrilmişti sanki
Birden
Çile kapısı açılıverdi
Güneşin ışıkları
Yüzüne çalıverdi
Yeni doğmuş bir bebek gibi
Ovuşturdu gözlerini
Renkleri görünce şaşırıverdi
Bahar mevsimiydi
Bir papatya kopardı yerden
Önce kokladı
Hürriyet kokuyordu
Çile kapısına doğru baktı
Bir de semaya baktı
Döndü
Bir çift göz
Ellerini açmış
Sevincinden ağlıyordu
Yusuf Yılmaz
5.0
100% (1)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz