Kimbilir bu yürek,
Yürek yangınlarında,
Daha ne kadar yanar
Kimbilir gülüm daha ne kadar sürer
Bu yakın uzaklıkların.
Ne vakit çekmeyeceksin ellerini
Elin elime değdiği zaman..
Belki sönecek içimdeki yangının
Parmaklarımız kenetlendiği zaman.

Biliyorum korkuların var,
Belkide hayatın sillesini yediğindendir.
Belkide çok geliyorum üstüne,
Sanki acımasızca
Ama bilki bu seni çok sevdiğimdendir .
Gelmiyor aklıma korkular
Girmiyor gözlerime uykular
Bozuldu ayarlarım,şirazem kaydı.
Sanki benim için bu dünyada
Sadece tek sen varsın

Sensin düşlerim,hayallarim,umutlarım.
Hiç aklıma gelmezdi
Birini bu kadar sevip bağlanacağm .
Bana öyle güzel şeyler söyle ki,
Söylede kahrımdan oturup ağlamayayım.
Aşılmaz set çek önüme,doldu yüreğim
Taşkınlık yapıpta çağlamayayım.
Bu Yorgun yüreğim dayanmıyor be gülüm

Seninleyken sensizliklere.
Ne gündüzün,ne gecenin
Sevemez oldum onbuçuklarını.
Biri gelmek bilmez,
Diğeri geçmez dakikaları bekletir yollarını
Biri alır götürür seni
Koyar bu yüreğimi öksüz hasrete yakar.
Zor gülüm,çok zor be
Sevdam gönül yangını.
Sönmüyor söndüremiyor hiç birşey
Sana olan yürek yangınlarımı.

Tükeniyor ömrümden birer birer
Sensiz geçen,sana hasret dolu günlerim.
Yetmiyor kelimeler,dökemiyorum sana dertlerimi
Gösteremiyorum içimdeki seni.
Dert oldu yüreğime varlıktaki yokluğun
İçin için tükeniyorum.
Dışım serin belki ama
Derinden derine için,için kederimden eriyorum.

Ne olursa olsun şunu bilki
Gözleri karam,ben seni çok seviyorum.
Bir kez olsun senin görme ihtimalin olsa
İçimdeki seni çıkmak istemezsin ordan.
Keşke sende benim için
Yüreğinde bir yer açabilsen
Yüreğinde kalsam hep orada.
Razıyım göm beni yüreğine at üzerime toprağımı.
Sen gönlümde solmayan bir gülsün
Ne olur dökme yaprağını olsada hazan .

Durak YİĞİT
Gönüllerin Şairi
KOCAELİ