GÖNÜL BİR SEVDANIN
ARDINA DÜŞMÜŞ (298)

Gönül bir sevdanın ardına düşmüş.
Çaresi var ama çaresiz gibi.
Umudun ışığı sanki küçülmüş.
Sebebi var ama sebepsiz gibi.

Aşk ateşi yakar ta yüreğinden.
Yaktıkça söz eder kendiliğinden.
Seven vazgeçer mi hiç sevdiğinden.
Sevgisi var ama sevgisiz gibi.

Aslında seviyor belli belirsiz.
Sorunca cevabı oluyor yersiz.
İspat mümkün değil sevgi delilsiz.
Belgesi var ama belgesiz gibi.

Aşık olan gönül sevgi verirmiş.
Karşılıksız olsa yine severmiş.
Düşmüş loşluklara biraz gövermiş.
Gölgesi var ama gölgesiz gibi.

Bakınca gözleri kamaştırıyor.
Usulca sevgiyi ulaştırıyor.
Küskünleri bile barıştırıyor.
İlgisi var ama ilgisiz gibi.

Kendini sevenden alır haberi.
Saklıyor hep vermez ilmühaberi.
Bazen hatır sorar diyor n’aberi.
Bilgisi var ama bilgisiz gibi.

Zayi Ozan dilin kemiği yoktur.
İstendiğince de kelamı çoktur.
Sevmek her insana sonsuz bir haktır.
Sezgisi var ama sezgisiz gibi.

İlhan ATEŞ (Zayi Ozan)
Ankara, 05/06/2017 Pazartesi
(Yayında aynı gün)
www.edebiyatdefteri.com/siir/1100192/