Akıyor içimde ateşten ırmak,
Setlerimi birer birer yıkarak,
Gecelerde en yükseğe çıkarak ;

Kalbime dökülür şelalesinden,
Dediler, bu gelen yar sinesinden.



Kırk yıl oldu böyle döner çarkımız,
Biri birinden, yok aslında farkımız,
Yedi dilde çalınırken türkümüz;

Sularını nerden alır, bilemem;
Alıştım ya, imdat bile dilemem...



Gül dikmeye kalktım kıyılarına,
Kova saldım derin kuyularına,
Astım gömleğimi kayalarına;

Koptu da ansızın, sahilde tufan,
Yüreğimdir, fokur fokur kaynayan!



Teknem yoktur bu sularda yüzecek,
Kaç abdal var kıyısında gezecek,
Benim bilmece mi, kimler çözecek?

Her gün çatlar kaç cadının yüreği,
Kırıldı bak, gönlümüzün direği.



Kapındayım yine, çıplak ve üryan,
Kalmadı yanacak yerim, yok duyan,
Dayan diyeceksen yok sende, iman!

Bu kadar da olmaz insan imansız,
Öldürdün, doymadın kanıma, kansız!

Seni ancak sen anlarsın, ey arsız,
Uçmaya yeltenme kolsuz, kanatsız,
Kaldın yol başında işte, gümansız;

Kopsun koca kaya gönül dağından,
Kurusun ! Suları kes kaynağından...



Hayrettin YAZICI