Hayat neymiş meğerse,çekilmiyor çilesi.
Herkesin oyunu var,herkesin bir hilesi.
Kimisi zengin yaşar,kiminin boş filesi.
Kader’midir bu nedir,zordur bunu bilmesi.



Dosdoğru gitmek varken,kimi sapmış eğriye.
Bir kaç sayacak kadar,dürüst kalmış geriye.
Kimi Karun’ca yaşar,akarı sor bilene !
Garipler elde kupa,inemezler dereye !



Kimine küsmüş kader,hiç gülmemiş yüzüne.
Hep düşmüş varamamış,yokuşların düzüne !
Dikensiz gül koklarken,diken batmış gözüne !
Hiç sapmamış yanlışa,sadık kalmış özüne.



Herkes bir yolu tutmuş,herkesler keser ahkam !
Sanırsın ki elinde,onlarca dolu imkan.
Çarşı pazar bedesten,onundur bütün dükkan !
Görürsün ki çok olur,boş atıp dolu tutan.



Bu bir devr-i alemdir,çarkı döner ileri.
Kaybolursun içinde,tanımazsan kendini.
Sen farkında olsan da,bilmesen de nedeni,
Alır seni içine,yaşamın değirmeni.



Öğütür bu değirmen,öğüttüğü hep insan,
Ne ezel’dir ne ebet,biçilmez ona zaman.
Hayat derler adına,iki kapılı bir han.
Birinden çıkar ölüm,birinden girer yaşam.



Tuğal KÖSEMEN
30.Mayıs.2017