bahar acemi çocuksu hercai menekşenin
koklanmamış göğsünde kokular saçıyor
sabahın çiy tanesi aşkın mor renginde
kelimeler kelimeler kelimeler
yetmiyor menekşe kokulu hikayeleri anlatmaya

mart menekşeleri
yorgun gölgeleri sevmezsiniz bilirim
tomurcuklanırsınız ilkbahar geldiğinde
kar altında kalan sevgili nazlı taze
kelimeler kelimeler kelimeler
yetmiyor menekşe kokulu hikayeleri anlatmaya

baharda bir nazenin çiçek aksi
dudağından hercai menekşelere dökülen yağmur katresi
süslü bir gelin ağacı gibi salındın bahar rüzgarlarında
koku oldun sürüldün yarin saçlarına
bu bahar da gelmedin hercai menekşe

leyla avare gecelerde döktü gözün yaşını
sevinç şarkıları söyler hercai menekşe
hiç aynalarım olmadı
saf ve yalın çiçeklerle çıktık aşkın karşısına
haydi çık frig masalarından
kulak ver kuşların ağaç dallarında kanat çırpınışlarına

çiçek tarhlarında güneşle öpüşen mor menekşelere götür beni
tohumlar taşıyan toprak dirilt yeniden sevgimizi
gövdemdeki ırmaklarda döllenip duruyor matem
bir hercai menekşe aldım gözlerine
tramvaylar bekleyen kızlardan

kutsal metinlerde bekler sabrın avazı
bu bahar da gelmedin hercai sevgili
bitirdim çoktan güncemde kışı yazı
kıyısındayım pencereler önünde bekleyen mart menekşelerinin

ayışığında bir avaz
yitiyorsun
ırmakların çağıltısında

öpmem seni bir daha
hercai menekşe

Ömriye KARATAŞ
26.05.2017