Sükût etmekte yürek, sabır ne güzel aştı
Ruhun engin gemisi, ne okyanuslar aştı

Dere tepe düz gitti, vardı bir dağ başına
Mevla’ya elin açıp, bastı sabır taşına

Özlem uzaklaraydı, bülbül dertli ötüştü
Bir damlacık gözyaşı, aktı yanaktan düştü

Gurbet dedi ve çöktü, üstüne dizlerinin
Acıları var hâlâ, o hançer izlerinin

Umutlar uzaklaştı son kuşun kanadında
Sanki hüzün saklıydı her çiçegin adında

Sendeledi tutundu erirken yürekte öz
O ne derin acıdır, kalbe saplanan son söz

Gönlündeki hâkime, celseler kurdu sordu
Yüreğinde acılar, sanki sönmeyen kordu

Uzaklar yaklaştıkça, daha bir uzaklaştı
İman etti bu yürek, göğsü kabardı taştı

Yürekteki sözcüler etti tek tek tefekkür
Su gibi akıp geçti koskocaman bir ömür

Çırpındı kuş misali , esti yağdı bu yürek
Dedim ki ırak değil, bana yakınlar gerek
Selma Çanakçıoğlu 22 Mayıs