Göğe baktın mı ?
Ne görürsün
Masmavi gök
Bak oldu simsiyah
Sen denize de bakma
Yazıktır dalgalara
Nereden geldin ? Mars mı, Venüs mü?
Yoksa cehennemin dibinden mi ?
Bilinmeyen bir gezegenden mi ?
Bırak bahar gelsin
Güller açsın
İlk kiraz açsın
Dokunma meyvesine
Dalında kalsın
Ya da şu güzelim
Saf, temiz çocuk
Ağaca tırmansın
Sen uzatma elini
Uzandığın yerler kirlenmesin
Ne umutlar söndü
Ne öğrettin sor kendine

Düşünen bir taş
Bir heykel
Heykel bile olamadın
Beyninde ki ağ içinde debelendin
Suçladın,durdun
Bir kere de suçlasaydın kendini
Görecektin kendi gerçeğini
Boğulduğun karanlığı
Bir ev vardı şuracıkta
Tütüyordu bacası keyifle
Koştun yanan ateşe
Döktün suyu
Zehirledin içindekileri
Sessiz,sessiz kıvrılarak
Gecenin karanlığından çıkan
Her dokunduğunu karartan
Karanlığında kaybol artık
Ya da çıkar şu maskeni
At artık
Bilmesin kimse seni insan