Uzaklarda;
hiç bilmediğim bir yer,
karanlık bir akşam üstü ,
daracık yolllar
ağaçlar akşamın karanlığında yalnızlığın ve bilinmezliğin eşgali ,
aşağısı uçurum ,içimdeki uçurumdan daha sığ ,
korkutmak istiyor gibi ama gel diyor ilacın benim ,kendini bulmak istiyorsan gel ,incitmem seni ,
benim dağlarım yüksektir
yollarım kıvrılır durur ,
gõgümde ki bulutlar Şafak vakti toprakla buluşur,
sen geçmişinden kaçan ,
sığınmaya geleni sarıp ,sarmalarız
kalabalıklar içerisinde yalnızken
kendin bile seni bırakmışken ,
kendinle barışmaya mı geldin ,tanışmaya mı?
kendini bulmaya mı?
Bilirim iyi gelse de bazen acıtır içini uzak eller ,
bakarsın dağlara ,beni en çok şaşırtan bulutlar ,
sis cõkmus kuşluk vakti ,Güneş doğmaya başladığında yavaş ,yavaş kayboluyorlar ,
sanki içimdeki siste kayboluyor ,ama içimde ki o anlam veremedigim ürperti o duruyor ,gitmiyor .