İçimde kopan bir kırgınlık var
yaşamaya dair
içim içine dargın nazarımda
saçlarında uyuyan bir rüya gördüm
ömrün en tenha zamanında
Karanlıklara uyandım sabahın 24 ünde
zaman kayboldu ismimden
ismin?
İsmime tanımlanmış en yakışıklı tamlama
çirkin yüzüme katıksık bir güruhla
zaman 24 ü geçerken
ahuzarım kan damlardı
ben saçlarını anımsardım
sanki ölmeye mecali kalmamış bir yürekle
sanki acıya hissiz bir bedenle
şiirlerden olma bir neşterle nişanlandım
artık sol tarafımı uğurlayan bir yıkım var
bu yıkım bedenine mahrem olacak
ilkimin iklimlerinde sel olacak artık yokluğun
kahverengisine yaşaracak gözlerim gözlerinin


.....



Ve çirkin bir şair ellerinde berbat olmuş
bir şiirle çıkıp gelecek
düşüncelerin de ölü bir kiz çocuğu
cesedini annesine verirken
saçlarında kendisinin sonsuza dek ölü kalacağını söylecek...




Kadının gözlerindeki yaşı hiçbir yağmur kabullenmeyecek
Hiçbir yağmur
Hiçbir yağmur kabul etmeyecek