"kesilen ellerimin parmaklarını sayıyorum
rüzgarın bu odalarında yolumu şaşırdığım saatleri
başka ellerim yoksevgilim ve kapılar
kapanmak istemiyor
köpekler acımasız

yalınayak sıçratıp duruyorum bu pis suları
yalınyürek gök mavisi bir pencere arıyorum
(kendim için değil)
nasıl yapmışlar bunca odayı bunca acıklı kitabı
nasıl dizmişler yan yana
hiç ışık sızdırmadan
bir solukluk oksijen bırakmadan
hasta okura"...diye devam edip gider miltos sabturis"in en sevdiğim şiirinde.

hayat isimli şiirin de böyle der. bu akşam iftar yemeğini hazırlayıp mutfaktan çıktığımda ocağın en küçük gözü çok nasıl olmuş çok miniman bir şekilde açık kalmış enteresan.

bayaa bir vakit geçti tabi iki saate yakın.her şeyleri toparladım falan bir anda bi tuhaflık hissettim.
gaz kokusunu o an farkettim Allahın takdiri. pencereleri falan açtım vs ucuz atlattım anlayacağınız.
ağır ağır ölmek bu sanırım. insan bir anda hayattan kopabilir. insan bir anda kalbini sevdiğini seveceklerini
eşyalarını çoraplarını ellerini parmaklarını her şeylerini bir anda bırakıp gidebilir dedim.
korkunç bir şey böyle bir ayrılık. ama şayet iman kudreti hakimse eğer ötede hakiki aşka b-ulaşmak var.
insan yükü cidden çok ağır. Mustafa kardeşimi de özlemişim cidden. ne hoş olmuş bir araya gelmeniz.
ne güzel olmuş hüznün adamının böyle şiirlerşmesi. sizi sonbahar mevsiminde rüzgarın önüne katıp savurduğu bir yaprak gibi düşündüm Mürsel hocam.
ben eylül çocuğu olduğumdan başka bir mevsime alışamıyorum. adım ve soy adım her ne kadar uyumlu olsa da şu hayatta çok ters köşe bir duygu kuyusundan asla çıkamıyorum. gökyüzüne olan aşkım ellerin sürekli ona açık olmasındandır.
kuşları sevişimde ondan. elbet bir gün uçacak can kuşu. sadece sevdiğim olsun pencere kenarım da.


o izlesin uçuşumu. belki yağmur olup düşerim tekrar onun saçlarına.

böyle beni alıp götürdü şiiriniz kıymetli öğretmenim. nasırlaşmış bir gecede Allahın selamı ile.

Ramazanınız hayırlara vesile inş. dua beklerim elbet.

az bi sus içim az bi sus.

...

ses olmak ayrıcalıktı....
uzun süre sonra unuttuğum seslendirmeyi hatırlamış oldum:)


ben kıymetli dostun sayfasına sesimi bırakıp gidiyorum...