Gümbür gümbür söyledik hiç çekinmeden sevdiğimizi
Bin türlü hâyâl kurduk geleceğe dair.

Omuzlarımıza yüklediğimiz yüklerin altında,
Belki zaman zaman ezildik,
Belki de zaman zaman gözyaşlarımızı akıttık avuç içlerimize.

Gecelerin sessizliğinde,
İçimizi ürperten,
Sorguladıkça derinlere inen,
Geçmişin acı gerçekleri serilirken gözlerimizin önüne,
Yaşamın her çizgisi acı verdi içimize.

Kayıp yılların gizemli anıları,
Minarelerden yükselen ezan sesleriyle uzaklaştı.

Bitimsiz hüzünler,
Dalga dalga vurdu ruhumuzun kıyılarına.

Dünlerden kalan ne kadar hatıralar varsa,
Hep mutsuzluk olarak anıldı özlemin dip kuytularında.

En koyu sızıların içinde kaybolup,
Yalnızlık çığlıkları attık umarsızca.

Harabeye dönmüş duygularla acı çeken bir beden,
Ne yazık ki hıçkırık sesleriyle,
Ulaşılmaz sevdanın matemini tuttu yıllarca.
Fer kalmadı buğulu gözlerde, ömrün son demlerinde.

Halide Köksal
30 Mart 2016