2
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
928
Okunma
Susuyorum
Kırlangıç ağıtları yükseliyor
başı boş sokaklarında
Üsküdar’ın
Yaşlandıkça
bakır saçlı bir kadınlara bağışĺıyorum
yalan gülüşlerimi
Bütün hüznümü
dökülüyor üstüme
bu son eylül kırıntıları
Çıplak ayak iğdeliyorum sırtıma
hayatın yükünü
Kaldırımlarda boynu bükük kadınlar görüyorum
bana benzeyen
Yorgun
Bitkin
Yaralı kadınlar
Kuşlar diyorum sonra
Bir kuş olsam
Ve maviye boyasan şunların saçlarını
Yahut denizleri kurutup
sersem ayaklarına diyorum
Biter mi
Geçer mi
Kiraz ağaçları acar mı dudaklarında
Eylül işte, adı üstünde
Herkesten çok ben üşüyorum
Ve yorgun düşüyorum
Başı boş
uçkuru bozuk, bu sayfaların üstüne
Yinede unutmaya kıyamıyorum seni işte
Belkide hala seni sevdiğimdendir
bu sessizliğim
Ama sen duy beni
Olur mu
Özge Özgen
5.0
100% (5)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz