Tam üç sene konuştuk sanal alem camından.
Resimler gönderirdi Galata Hamamından.
Bir kez olsun girmedim kapısından, damından.
Dudaklarına kiraz, yanak elma diyordu

Güzelliği hep ona vermiş idi Yaradan.
Nice koyun milleti susuz geldi dereden.
Sorduğumda kaç kere bu güzellik nereden?
Annem Ukraynalıdır, adı Vilma diyordu

Onu camda görünce bir hoş olurdu içim.
Nasıl anlatayım ki, anla işte o biçim.
Demişti ’Ben ağzına layık olan pilicim.’
Hem organik hemi de kuru yolma diyordu

Aşkı ile bağladı sanki beni zincire
Açık idi daima, çam, çerçeve, pencere.
Ocağın üstündeki koskoca bir tencere,
Sana yaptım vallahi, etli dolma diyordu.

Canım ve cicimleri sanma fitre nisabı.
Etrafında it oldu, semtimizin kasabı
Parasının pulunun yoktu haddi hesabı.
Sorduğumda her sefer yolda bulma diyordu

Mart kedisi olurdum onu her gördüğümde.
Kopasıca kelleme çoraplar ördüğümde
’Sen beni nerden buldun?’ diyerek sorduğumda
Şuh bir kahkaha atıp falda bulma diyordu.

Yoldu beni üç sene, oldum hayır kurumu.
’Seni çok seviyorum’ olurdu hep yorumu
Cıscıbıldak kalınca sordum ben bu durumu.
Ne olacak şekerim, gönül alma diyordu.

Para pul tükenince kusur buldu yaşıma.
Gözlerim şaşı imiş,eğri dedi kaşıma.
Bir de çocuk çıkarttı en sonunda başıma.
Elimi dokunmadım, senden olma diyordu.

Velhasılı dostlarım bir sapığa çatmışım.
Bunca sene boşuna bir hayalle yatmışım.
Dedim ulan bu işin anasını satmışım.
Anlayınca uyandım, sakın silme diyordu.

Sami der ki namussuz içimizde çıbanmış.
Dağda koyun otlatan abaza bir çobanmış.
En sonunda öğrendim asıl adı Şabanmış.
Oysa tüm soranlara adım Selma diyordu.