seni artık sevmiyorum efelya
dokunduğun nesneleri,
değindiğin imgeleri seviyorum
göğüne mehtap dadanan
o tılsımlı geceleri selamlıyorum
bir rahvan arap atı gibi mağrur
gezindiğin sokakları ezberliyorum
rüyalarda kunt öfkeni
dinlediğin şarkıları diyorum
okuduğun kitapları,
yorulduğun akşamları seviyorum
ama seni sevmiyorum efelya...


seni artık sevmiyorum efelya
ceylan gözlü yavrularını seviyorum
oğlanın mavi bisikletini mesela
kızın bez bebeğini,
semtini, mahalleni, evini
yarım kalan kadehini masada
şehrini, arkadaşlarını, işini
ardına bakmadan gidişini seviyorum
ama seni sevmiyorum efelya


seni artık sevmiyorum efelya
şiire ilham verişini seviyorum
karakter oluşunu romana
acını, hasretini, o gâvur yokluğunu
gökçe yusuf yalnızlığımı kör kuyularda
ateşlerde ibrahim talanlarını,
ben en çok seni sevdim, yalanlarını sonra
ama seni sevmiyorum efelya...


seni artık sevmiyorum efelya
bir gülüş çiçeği büyütürken fotoğraflarda
rol kesmeni seviyorum oh lâ lâ
şehrin örnek ailesi imajını seviyorum
için kan ağlarken, otuz iki kısım tekmili birden
bembeyaz şımaran dişlerini
bir bardak su gibi toprağıma
apansız dökülüşünü seviyorum
ama seni sevmiyorum efelya
yaz biter hüzün kalır, hüzün biterse ağla
her aşk bir gün yorulurmuş zamanla
seni artık sevmiyorum efelya

hasretinden ölüyorum anla...

*

Mehmet Binboğa