ben seninle
çıkmaz bir sokakta karşılaştım önce
seni özlemlerde arıyordum
oysa ben kirpiklerine damlamış bir şiir kadar yakındım sana

bir artçı deprem gibi
sürekli damarlarıma doluyordu yokluğun
soğuktun, üşüyordum
ateştin, yanıyordum
denizdin, boğuluyordum

sırtımı dayadığım bir limanım da sensin
ömür boyu yüreğimi rıhtımında saklayacağım

bir kuşa kanat oldum
kanadımdan vurdular
sokağa bakan pencere oldum
perdesini çektiler
sonra sana yar oldum
en derin yaram oldun
sonra kanadım hep
hiç durmadan
hiç tükenmeden

sonra kalbim yokluğuna müebbet kaldı
ve bir şiir kadar acımasız kanıyordum
yüreğindeki ben kadar suskunum şimdi

ben seninle
karanlık bir akşamdım
seni yıldızlarda arıyordum
oysa senin saçlarına yıldızlar konmuştu
ben yıldızları uzaktan seviyordum

yüreğime düşen yokluğun kadar üşüyorum şimdi
hadi sevgilim
tut yüreğimden gidelim bu üşümeden
bundan sonraki özlemek çok soğuk olacak

ibrahim dalkılıç

15 mayıs 2017
21:35 izmir