Dün maziye gittim, tam da altmış beş yıl geriye
Buldum eski komşuları, duydum seslerini
Ne sesleri değişmiş, ne de davranışları
Sesler de kimliği kişinin, gözler gibi

Bayramlarda kandillerde,ilk kutlayan olurdu
Ermeni komşular
Telefonda tanır tanımaz, kutladı kandilimi
Onlarla konuşurken, çocuklaştım adeta

Dedim Şükran ablaya, hani hatırlar mısın bilmem?
Kapının zilini çalıp saklanan yaramaz kızı
Hemen de bildi, Sen misin? ......!
Dedi annen ablamdı sanki,

Bin bir kahır, aramadık hiç diye
Ne sesler değişmiş, ne huylar
Sarı çizmeli Mehmet amcadan da aldım haber
Eşi Aslı ile yaşıyorlarmış hala, ömürlerine bereket

Ne anılar paylaştık, birlikte
Ermeni’si, Rum’u, Yahudi’si aynı sokakta
Kırılmadık, incinmedik
Sokaklara kurulurdu, masalar,

Sohbetler edilirdi yaz akşamları, bol kahkahalı
Bilmezdik biz ayrı gayrı, saygılıydı küçükler büyüğüne
Ayrımı yoktu sanki dinlerin
Sene bin dokuz yüz elli beşten, bir kesit ti geldi geçti

Neler oldu bize?
Doyumsuz milletlerin kurbanı mı olduk?
Gözlerini, varlıklarına diktiler ülkelerin,
Hırs bürüdü gözlerini, açlıktan ölüyor, güçsüz insanlar


eminnur güler acar