Kirpik uçlarından süzülen acıları
Yastığına düşeren kadının
Bakışları anlatırdı her seyi
Ama sevdiği adamda
O gôzleri okuyacak yürek yoktu..

Gün doğumuna umutlar belesede
İçindeki amansız acıları
Haykırır cığlık çığlığa susarak
ki kimse duymaz yüreğinin sesini
Kelimeler dudaklarından parçalanır
Dağılır yeniden acılar yüreğine sessizce!
Yüreğini kuşatan
sancılı bir hüzünle çıkar günışığına

Bakışlarıyla anlatırdı herşeyi
Ki okuyabilse yüreği körolan
Sayfalar dolusu öykü!
Uzun soluklu Şiir olurdu..
Yüreğine çığlık çığlığa, her cümle
Şiir susardı destan yazardı kadın!

Dudak uçlarında kırılıp dağılan sözler
Bir damla yaş olup
Düşer sessizce yanaklarından!.

Kadın
Bir türküydü
Notası yarım kalan
Baglamada akort tutmaz tel
Aşk dı sevdasına tutulana
Bir gül’dü
Soldurmadan koklayabilene!
Hal bilmezlere
kara bir gece’nin hikayesi!

Kapatmış gözlerini geceye
Bulutlar gölgelemiş Ay’ın yüzünü
Baş kaldırı yalnızlığında dipnot!
Çıkmaz sokakların
sessiz çığlığıdır kadın!
Çığlık çığlığa susuşlarıyla saklar
Karanlığın koynundaki yaralı düşlerini..

Ozan Vurguni