-Vakit geldi bu sana itirafımdır artık...

Düşünüyorum da
Şairlerin şiirlerinde anlatamadıkları var mıdır?
Ya da ağlar mı içinde “Ayrılık” geçen mısralar.
Hangi ünlem yumuşar ki bakışlarında bir güzelin,
Hangi yarayı sarar ki “derman” sız sözleri bir musikinin..
Düşünüyorum da
Dar yüreklere bağdaş kurmuş mudur “düşünce”?
Ya da kaç âşık itiraf etmiştir “sevdiğini” sevdiğinin yüzüne?
Düşünüyorum da
Kırık dökük aşkımın bakışlarında aynalar,
Aynalarda çocuksu devrimleri yüzümün.
Utanılası bir andı diyordum hep;
Avuçlarıma düşmesi ölümün.

Düşümde “murat” diye yorumlanması güç çelişkiler bıraktın.
"Eyvah"larımda telaşı intiharların.
Bıraktığın, zehir zıkkım boşluğudur şahmeranların.
Keşkelerle geçer mi bir ömür... Konuşsana!
Sebebi neden! neden! neden! diye sordum hep… Konuşsana!
Ezanların ardına sıkışan selaların.
Makamı hep hüzzam mıydı?
Yüreğimize kambur olan bu yaranın merhemi hep tufan mıydı?
Belki haberin bile yoktur diye sustum,
Açılmıştı sonsuza giden her yol Azrail’in bakışında
Ağladım biliyor musun?
Boynuma musallat olan o boy vermiş ızdırabında.
Ve geceleri ansızın kan ter içinde uyanışımda,
Yastığa sen, sen diye sarılışımda...

Yumruklanmış duvarlara kanıyla adını yazan biri vardı,
Biri vardı itirafının utangaçlığında mağrur ve mütebessim.
Biri vardı gözlerinde rüzgâr yanığı sıkılganlık,
Avuçlarının arasında nükseden çelik depremler.
Bir türkü tutturmuş biri vardı,
Gözlük camında akıl almaz buğular,
Yüreğinde sükûnete müptela korkular.
Her mısrasında adın ayrılıkla geçerken, ağlardı. Hatırladın mı?
Şimdi yüzüm hangi yöne dönse üşüyor.
Ve haberin var mı bilmiyorum?
Yürek tarlamın hasatında hep kırmızı güller ölüyor.

-Vakit tamam bu sana itirafımdır artık .

Gönlümün namlusuna, çoktan sürdüm mermiyi,
Ve mavi güvercinlerin, gözlerinde uçurdum sevgiyi.
Belki haberin bile yoktur diye,
Kaç kere ziyaret ettim, musalla denen kutsal mabedi.
Biliyor musun?
Ellerinden öpülesi bir gurur bıraktın bana.
Sonra, yokluğundan muzdarip düşünceler…
Güneşten bozma gece fenerlerinde;
Yürek közünde titreyen sözler bıraktın. Farkında mısın?
Gittiğinde boyun büktü huzmeleri bir lambanın,
Binlerce soru işareti kıvrıldı adının ayakucuna.
“Kurban olayım” dediğimi duydun mu o akan gözyaşına.
-Konuşsana!
-Konuşsana!
“Darmadağın bir adam” portresi çizdim işte deyip bağırsana!

-Vakit tamam bu sana itirafımdır artık ...

Gözlerim hayalinde gözlerinin,
Ve cebimde tohumu sevdanın,
Hep anasına avradına sövdüm , biliyor musun?
On yedisinde bu kahpe ayrılığın...
Kaç kere ağladım, gecenin al yalazında.
Kaç kere efkarlandım, serin göze başında.
Ve kaç kere sabahladım, resmin koynumda.
İşte böyle be yeşil gözlüm,
Uykusuzluğun tasviri var mıdır ki acep?
Ya da dudaklarını yakması bir cigaranın.
Bıktım! Biliyor musun?
Bıktım mavi dumanını göğün türlü, türlü şekillere yormaktan
Bıktım gökyüzünde adına yıldızlar saymaktan.
Bıkamadıkları da vardır insanın değil mi?
Hani demirden bir lokmanın takılışında kursağa,
Yutkunamadıkları da vardır belki.
Sana gönlümün firarisi demiştim oysa,
Ve karlı dağların nazlı ceylanı.
Belki haberin bile yoktur,
Bir türlü susturamadık ,
Ayrılık denen hayvanı.
Birde,
Birde dokunamadım işte resmine,
Birde yüreğine,
Birde...
Öpemedim işte… Ölümüne.


Vakit tamam bu sana itirafımdır artık...

Halden bilmez sevdiğim.
Koynuma yar diye, acısını gizlediğim,
Hep bendim gel dediğinde gelen,
Ve hep bendim git dediğinde giden.
Boynumda yular kapını beklediğim.
Belki haberin bile yoktur,
Bir elim Ferhad’ın dağında,
Diğer elim çölünde mecnunun,
Ne yazık ki hep kahretmekmiş ,
Bu aşktaki kanunun.
Sana sevdanın, gönül kapılarını açmıştım,
Yaşım yaşına üç nokta.(…)
Gelir diye kaç zemheri akşamına kalmıştım,
Selam verip kara buluta.
Oysa yine yenilmişti, yüreğim,
Tarumar edilmiş bir coğrafya yüzümde.
Derin izleri kaldı bu aşkın iki gözümde
Bu sana itirafımdır,
Aşkı bilmez, seveni görmez sevdiğim,
Adının her harfinde dirhem, dirhem eridiğim.
Biliyorsun;
Şimdi ikimizde, yenik komutanlar gibiyiz,
Dağılmış aşk uğruna kurduğumuz ordular,
Biliyorsun işte;
İkimizde mahcup ve ikimizde eziğiz,
Hani her yenilgi bir yenmeye gebeydi be güzel,
Hani her aşığın yüreğinde umudun gülleri biterdi be güzel.
Şimdi anlamsız sorular biriktiriyorum usumda,
Bavulumda senden kalma yanılgılar.
Beynimde her sözcüğe bedel kurgular.
Söyle ne olursun,
Söyle de;
Bu gece yüreğime dokunmasınlar!

Engin Badem
-acemişair-
Bu sana itirafımdır (Düzenleme 29.04.2008)