yokluğun göğsümün üstünde
bir papatya gibi açmış
son yaprağına sarılıyorum
yoksun

soğuk bir kurşun gibi
yüreğime saplanıyor
sana dair kurduğum tüm özlemler
yoksun

göğsümde yağmurlar birikirken
koca bir okyanusta boğulur gibi seviyorum seni
bunun adına yaşamak dersen
yaşıyorum sevgilim
sensizde olsa
yaşıyorum

şimdi çıkıp gelsen
ben geldim desen
desen ki
sana geldim
sonsuz kere

bir demircinin demiri dövdüğü gibi
yüreğimdeki yokluğuna vururdum
yahut bir kurşun sıkardım sözcüklerden
mısra mısra ateşe verirdim yüreğimi

sonra
ben gülüşünde kaçak çay demlerdim
sen yüreğime illegal sığınan militan olurdun
ve martının denize sevdalandığı gibi
maviye bulanırdı gökyüzü

şimdi çıkıp gelsen
ben geldim desen
desen ki
sana geldim
sonsuz kere

ibrahim dalkılıç

29/04/2017
21:15 izmir