Hüzün var bu gece
Pierloti tepelerinde
Adın yazılıyor tahta masaya
Çay demliğim yanımda
Buram buram sen kokuyor cigaram
Bir nefes daha çekiyorum,ölümüne
Zaman ne getirir bilinmez
Bu duygunun izi silinir gider mi
Yüreğimden
Güneşin her güne merhaba değişiyle
Yeni umutlar doğar mı içime bilemiyorum
Sen sevdiğim kadın
Güzel hisler besler mi yüreğinde
Sadece bakışlardamı gizli kalır herşey

Ey yüreği yaralı küçüğüm
Bir sevdayı yazmaya kalksan
İlk cümlesi ne olurdu
Ne yazardın benim için
Hangi harfleri dizerdin yan yana
Seni en çok gizleyen cümleleri nasıl bulurdun
Hangi şairin şiiri daha çok seni anlatırdı
Neden bu kadar uzak duruyorsun benden
Ben aramızda ki duvarlarını aşamadım
Tuzaklarını geçemedim
Adımlar attıkça sana
Bir çizgi çekildi aramıza
Ben seni hala çözemedim

Hep karanlıktan korkan çocuk
Yüreğine hançer saplanmış aşık oldum
Oysa ki ben de korkmazdım karanlıktan.
Ben adam gibi sevdim seni
Yüreğimde ki yaralarımı görebilir misin
Ne kadar derinde olduklarını?
Seni kalbimin en güzel yerine
Koyduğumu görebilir misin
Ellerimin arasına alıp başını
Acıyı beyninde hissedene kadar
Düşler misin
Nasıl da geçiyor zaman
Geçip giden her saniye beni yutuyor
Sen tamamlanmayan, diğer yarımsın
Sen olmayınca  yanımda
Söylermisin nasıl geçecek ölümcül zaman
Bu yürek ne kadar dayanabilir
İçim kanıyor,yüreğim yanıyor
Göremedikçe seni yüreğim köreliyor
Pierloti semalarında bir martı geçiyor
Umuta kanat vuruyor
Arnavut kaldırımlı sokaklarında
Ayak izlerim siliniyor
Kelimelerim kayboluyor boğazımda
Ruhum üşüyor sensizlikte
Gözlerim doluyor gecelerde
Sen yoksun
Yalnızlığım geçiyor gözlerimden
Ay doğmuyor gecelerime
Kim bilir şu an neler yapıyorsun
Saat gecenin onbir otuzunu gösteriyor
Ve zaman hiç geçmiyor
Özlem kokan, hasret dolu
Pierloti tepelerinde
Y.szgn
28 04 2017