1
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
729
Okunma
Bir od’a yandım, beni vîran eyledi.
Nur’a düştü gönlüm, fikri sâbit eyledi.
Âlem-e inen Nur’du, beni pervâne eden;
O’nu bilmiş idim, beni câhil eyledi.
Garîban kûşede, hüsrâna daldım.
Bitti ömür sermayem, son deme kaldım.
Dosta giden yolda, ben yaya kaldım;
Fenâ çarşısında beni gedâ eyledi.
Kullukta acziyet verilmiş başa,
Bir ömrü isyanla geçirdim boşa,
Şimdi pişman oldum, döndüm en başa;
Güller arasında, beni diken eyledi.
Kaç bahar geçti, dönmedim güle.
Dikenim batıyor sevdiğim ele.
Rabbim kulunu düşürmez yere,
Havf u reca içinde, beni sabit eyledi.
Dünya saadetinden ne murad edilir?
Bu fenâ mülkünde cevr-ü cefa çekilir.
Burada ekilenler elbet hasat edilir.
Rahman’dan ümidim beni berdar eyledi.
5.0
100% (4)
Cevap Yaz