Gün devri alem yapar
bu ülkenin boyalı gökyüzünde
gökyüzü ki yeşile boyalı
para yeşiline
yeşil şimdi nefret ediyor kendi renginden
etmesi gerektiği gibi


Demokrasi değil bu
mamakrasi dedi bir bilge
ve attı kendini
emperyal bir uçurum eşiğine
logos düşünmeli dedi bilge
yoksa
tenimiz kanayacak
tenimizde yaralanmış yağmurlar
tek kurşunluk
mevsimlerde sıralanmış yağmurlar
ne mutlu ki
bir özgürlük türküsüdür vurulmuşluk


ölüm turna seslerinden yankıyor
gelemem ki
darağacı kelepçeli şiire
nasıl geçti onca yıllar zulümle
ülkem dağlar denizler arasında
üzüm bağlarının
buğulu renginde şimdi
tabloyu silemem ki
resim
sesim
nefesim
saydam bir gül içinde .
olması gerektiği gibi


Şeddat
uzun asırlardan sonra çıkagelmiş
başka surette
İrem bağlarındaki tahtında
Tanrı sanmış kendini
tapmış para yeşiline
sonra gelmiş ya ölüm
gelmesi gerektiği gibi


ne irem bağları kalmış
ne Şeddat
ne de para yeşili
geride kalan
irem bağlarına yığılan
ceset çiçekleri


tiz bir boşluk içinde

sesler
renkler
küller
ülkem
her şey yeniden başlar bir gün
beklenen mevsimler gelir
vicdan gülü açar
ölür Şeddat
ölmesi gerektiği gibi


zulümler çürür
zalimler ölür
her k a n s a r a y ı bir gün yıkılır biliyorsun.



Ayşegül A.Karagöz