Akşam güneşin batışındaki,seyrine doyulmaz o güzel kızıllıkta, İnsana huzur veren gecenin mehtabında, Denizde dans eden yakamozlarda, Yeniden doğuşu müjdeleyen sabahın seherinde SEN vardın SEN.

Dolunayın karanlığı aydınlatmasında,
Hilal’in güzelliklere göz kırpmasında,
Koyu karanlık gecelerde ışıldayan yıldızlarda,
Gündüzün masmavi gökyüzünde SEN varsın SEN.

Gündüzleri hülyamda,
Geceleri rüyamda,
Gözlerimdeki buğuda,
Gönlümdeki sızıda SEN varsın SEN.

Terkedilmişlik halimde,
Soframdaki balımda,
Mahzun kalmış yanımda,
Umarsız kalmış bu canımda SEN varsın SEN.

Uzun olan yolumda,
Yürür iken kolumda,
Kalbim gibi solumda,
Renklerin her tonunda SEN varsın SEN.

Tomurcuklanmış gülün dalında,
İçtiğim kahvenin falında,
Gurbetin ıssız kalmış yolunda,
Sevdiğine mecnun bu kulunda ,SEN varsın SEN.

Titreyen bu sesimde,
Her saniye aldığım nefesimde,
Haykırınca avazımda,
Dalgın,dalgın bakan iki gözümde ,SEN varsın SEN.

Madem bırakıp gidecektin bu yaşta,
Sevdana alıştırmasaydın taaa....başta,
Asılmış bu yüzde, çatılmış bu kaşta,
İlkbaharda,yazda,güzde,karakışta SEN varsın SEN.

Avuçlarımda değilse öpülesi o ellerin,
Boynuma sarılmıyorsa o nazik kolların,
Adımı çağırmıyorsa o tatlı dillerin,
Çölde susuz kalmış gibi solmuşsa gönül güllerim,
Söyleyin, söyleyin dostlar, söyleyin ben varmıyım ben....
İsmail DEMİR