çiçeklerin arkasından bakarım bulutlu göğe
ellerini kaldırır kız güzeli, sardunya
gel der, öndeki çiçekleri de gör
sarı sarı suya uzanan söğütlerin fotoğrafını çek
ellerinde pazar poşetli kadınları, seni
az önce parkta halkı uyutanları gördün
daha sonra soluklandın
bir Atatürk’çüyüm diyen kadının sesinde
içine çektin resmini giderken


nasıl alırsın bu karanlığı içine solursun
yalnız gözlerinden tanıyamazsın kadını
belki de tanırsın yanındaki kocasından
kısa kolludur çarşafa bürüdüğü eşinin yanında
çocuğu kadın taşır, bütün ömrü boyunca
yan yatmış batık odayı, tüten bacayı


içimin içi biraz tüt de olanı göster
neler çarpıldı ev denilen duvara
ne’ler indi yüzüne
gözün nasıl morardı
nasıl kimliğini inkâr etti kadınlar
kadın elinde bebe pisliği, çocuk bezi yıkarken
nasıl yumruklarını sıktı bir adam
insanı çiğnedi


içime açma kapını dedim
soğuk esiyor..

20. 04. 2017 / Nazik Gülünay