Artık sana ne yazacak, ne de söyleyecek bir söz kalmadı. Kelimelerimi katlettin sen, ırzına geçtin cümlelerimin... Senden kalan ne varsa götürdüğün yetmezmiş gibi benden olanı da götürdün benden. Bana dair bir şey koymadın ortada.
Alacağını aldın. Ömrümü,hayallerimi,kalbimi,canımı...
Sana verebileceğim pek bir şey kalmadı anlayacağın, ölü bir şehrin alfabesi gibiyim okunmam imkansız. Anlaman imkansızdan da öte.
Alacağını aldın. Ruhumu,düşlerimi,yüreğimi,kanımı...
Daha neye uğraşıyorsun? Ne koparırsam kardır dedin ve neyim varsa aldın,kopardın benden. Bana dair ne varsa bitirdin. Anlatmaya çalıştıkça anlamadın,yazdıkça sildin. Unuttukça hatırlattın, hatırladıkça unutturdun. Aldıkça aldın, aldıkça aldın. Şimdi benden arta kalan ölü bir beden. Komik olan ise öl
bedenin yürüyor olması. Sana komik geliyor olabilir!
Ama birilerine komik gelen, birilerine acı geliyor, acı veriyor.
Acı zamanla geçmiyor,sadece yaraların geçmesi zamana bakıyor.
Alacağını aldın. Sevgimi, nefretimi,hayallerimi,canımı...
Şimdi senden kalan ne varsa al senin olsun. Benden kalanları da aldın zaten.
Alacağını aldın. Katlettin kelimelerimi.
Yazacak bir şey kalmadı, yazmaya da gerek kalmadı.
Söylenecek her söz söylendi zamanında ama anlamsızdı.
İBRAHİM ÇAVUŞ’A TEŞEKKÜRLER.